Idealen

'Ik weet nog niet wat ik later wil doen. Iets met dieren, of iets met kinderen. Of iets met mode. Waar ik in geloof? Ik geloof wel dat er iets is. Syrië? Daar heb ik wel over gehoord ja. Lachgas toch?' Hup, citeerde ik daar even de halve jeugd. Tenminste, zo gaat het er bij mij op school aan toe. Niemand is zeker van zijn of haar ideeën, iedereen 'zweeft' een beetje  in het cirkeltje van Je Ne Sais Pas rond. Van die meningen waar je niks mee kunt, maar wel iets kunt zijn; iemand die nergens van gehoord heeft. 

Zelf twijfelde ik nooit echt. Ik weet redelijk goed wat ik wil (Nederlands studeren), wat ik vind (redelijk links), en wat ik mooi vind (schilderijen met katten).  Jammer vind ik dat veel mensen vandaag de dag niet echt een mening hebben over dingen. Of idealen. Laten we de wereld mooi maken voor iedereen, niet alleen voor ons zelf. Laten we jonge meisjes bevrijden van de mensensmokkelaars. Laten we Mac Donalds boycotten. Wie zegt dat nou nog, in deze tijd? Waarin men alleen maar bezig is met zichzelf, en niet met idealen om de wereld voor iedereen mooi te maken?

Ik wil protesteren! En dan niet tegen dure broodjes in de kantine, maar tegen de oorlog in Syrië, tegen het kapitalistische Amerika, tegen de homofoben. Ergens bijhoren, zoals in de 20e eeuw. Met mensen die er precies zo over denken als ik doe.

Nu ben ik gewoon een individu, die samen met andere individuen zich probeert zo min mogelijk te onderscheiden. Niet opvallen is de regel. Maar de vraag is; wie wilt met mij die norm verbreken, en zielige meisjes gaan bevrijden?