zaterdag 29 september 2012

De hel die gymmen heet.



Dat mijn grove motoriek ronduit dramatisch is wilt niet zeggen dat ik niet mee hoef te doen met de gymlessen. In tegendeel: Na vijf jaar hebben de gymleraren het nog steeds niet opgegeven om mij enthousiast te maken voor sport, en dan vooral de Verschrikkelijkste Sport der Sporten aka Volleybal.

Oh Volleybal, Oh Volleybal
Waarom zijt gij nog in ons leven
Zeg nou zelf, dat slaan naar een bal
is toch best wel overdreven?

Ik word spontaan ongesteld
als de leraar mij vertelt
dat we volleyballen gaan

Een beetje slaan naar een bal
Nee joh, ben je mal,
ik zit wel op de bank
en word high een beetje van die vieze zweetlucht
Blegh.

maandag 10 september 2012

We are not in love

Dag kriebels in mijn buik. Jullie horen bij mij, maar ik denk dat we beter uit elkaar kunnen gaan. Leuk hoor, dat tintelende gevoel, het gevoel van spanning, maar wat moet ik daarmee als er helemaal geen spanning is? Een knipoogsmiley is geen reden om mijn buik leeg te laten lopen als een kraan en te vullen met allemaal kleine vlindertjes, die naar buiten vliegen elke keer als ik wat wil zeggen. Er komt niks meer uit mijn mond, alleen maar stom gebrabbel.  En het gekke is: Ik ben niet verliefd. Denk ik.  Vlindertjes, kunnen jullie stoppen met me voor de gek houden?http://www.youtube.com/watch?v=32udqal_lyQ

zaterdag 1 september 2012

Sam Blauw

Hey, Sam. Sam. Sam Blauw. Nooit eerder van gehoord. Hm, hoe zou hij zijn?  Eens even kijken… Oh, we hebben samen Duits. Gezellig.  Zusammen mit Sam.
Sam was de nieuwe jongen. Sam was de fantasie van elk meisje. Hij kon iedereen zijn: Een knappe donkere jongen, een skater, een gothic. Een passend facebookaccount konden de andere Samoholics en ik niet vinden, dus Sam bleef een mysterie.
Stel dat Sam de taal nog niet zou kennen. Ik zou hem kunnen helpen, een rondleiding door de school. Een buddie. Ik zou hem kunnen uitleggen dat het niet ‘De Hek’ was maar  ‘Het Hek,’ en niet Koesen maar Kussen. Die vreselijk oninteressante grammaticalesjes zouden dan natuurlijk eindigen in een onwijs lange koes.
 Vol verwachting stapten mijn klasgenotes afgelopen vrijdag het schoolgebouw binnen om hun boeken te gaan halen. Een bleek, klein meisje kwam naar hen toegelopen.
‘Haai, ik ben Sam. Zullen we vriendinnen worden? ’